Ochrona katodowa to metoda kontroli korozji stosowana w celu zabezpieczenia konstrukcji metalowych, takich jak rurociągi, zbiorniki magazynowe lub platformy wiertnicze, przed zniszczeniem na skutek korozji. Polega ona na uczynieniu konstrukcji katodą w ogniwie elektrochemicznym, aby zapobiec jego korozji.
Istnieją dwa podstawowe typy ochrony katodowej:
- Galwaniczna ochrona katodowa: W tej metodzie wykorzystuje się anody protektorowe wykonane z bardziej reaktywnego metalu, takiego jak cynk lub magnez, połączone z konstrukcją. Anody te korodują ofiarnie zamiast chronionego metalu, skutecznie zapobiegając korozji konstrukcji.
- Ochrona katodowa pod wpływem prądu: W tej technice zewnętrzne źródło zasilania dostarcza kontrolowany prąd elektryczny do konstrukcji, aby ją polaryzować i zapobiegać korozji. Zazwyczaj stosuje się obojętne anody wykonane z mieszanych tlenków metali, a prąd jest dostosowywany w celu utrzymania pożądanego poziomu ochrony.
Obie metody polegają na tym, że chroniona konstrukcja staje się katodą w ogniwie elektrochemicznym, zatrzymując proces korozji. Ochrona katodowa ma szerokie zastosowanie w gałęziach przemysłu, w których konstrukcje metalowe narażone są na działanie trudnych warunków środowiskowych, znacznie wydłużając ich żywotność i zmniejszając koszty konserwacji związane ze uszkodzeniami spowodowanymi korozją.